Bana sorulursa, size bir takım oyuncusu olmadığımı söylerdim. Bir gruba katılmak, kimseyle işbirliği yapmak veya yalnız çalışmam dışında bir şey yapmak istemiyorum.
Takım çalışması… iğrenç!
Ancak bu hiç de doğru değil.
İstanbul Escort ve ben eşleriz, bir D/s ilişkisindeyiz ve iş ortağıyız . Birlikte bu kadar iyi çalışmamızın bir nedeni de dakikadan dakikaya saf bir işbirliği ve ekip çalışması olmasıdır .
Ortak bir hedef veya ortak bir amaç için birlikte çalıştığımız şirketlerle ilişkiler kuruyorum. En iyi müşterilerim ve en çok eğlendiğim müşteriler, gerçekten sevdiğim, saygı duyduğum ve bir gelecek öngörebildiğim markalarla oluyor.
Hayranlık duyduğum ve saygı duyduğum seks blog yazarı arkadaşlarımla nasıl çalışmak istediğime dair fikirlerim var. Ve kaygılı beynimi görmezden gelmeyi öğrendiğim anda , bu fikirleri onlara önereceğim.
Takım çalışmasına olan ilgisizliğimin iş ile pek ilgisi yok, daha çok insanlarla ilgisi var.
Eskiden okul projeleri benim tamamlamam ve diğer herkesin de ismini yazdırmasıyla oluşurdu.
Eski kurumsal iş, herkesin bir fikri olduğu ve sonra bunu gerçekleştirmemi beklediği anlamına geliyordu — genellikle ihtiyaç duyduğum kaynaklar olmadan. Ve benim fikirlerimi görmezden geldiler… ta ki yeni bir fikre ihtiyaç duyana kadar.
Bir “ekibe” güvenebileceğim çok az anım oldu — şimdiye kadar. Sonunda kiminle ve ne zaman çalışacağımı seçebilene kadar. Ve o zaman iş birliğinin muhteşem şeyler inşa edebileceğini öğrendim.
Tıpkı sağlam bir D/s ilişkisinde olduğu gibi. Birbirimize kızdığımızda bile, bunun üstesinden gelebiliriz. Diğerlerinin zayıflıklarındaki boşlukları doldururuz. İkimiz de bir şeyi nasıl yapacağımızı veya bir sorunun üstesinden nasıl geleceğimizi bilmediğimizde, bir çözüm bulmak için kafalarımızı bir araya getiririz… ya da çömelir ve metaforik fırtınayı birlikte atlatırız.
Her iki tarafın da para kazandığı ve müşteriye değerli bir şeyler sağladığı iş ortaklıkları. Yetişkin işletmelerinin tek önemsediği şeyin kazandıkları para olduğu düşünülebilir. Ancak bazıları gerçekten dünyada seks pozitif bir fark yaratmak ve müşterilerine yardım etmek istiyor. Nadirdir (gerçek olalım) ancak karşılaştığımda, inanılmaz.
Yani işbirliği yapmadığımdan değil . Ben seçiciyim. Kahretsin seçiciyim.
Daha kötüsü ise, sormuyorum ve kendimi geri çekiyorum, sürdüremeyeceğim bir şeye kendimi adama korkusuyla, reddedilmekten korkuyorum. Bu yüzden bekliyorum, izliyorum ve seçilmeyi umuyorum. Elbette, kendimi geri çekmenin sorunu fırsatları kaçırmanızdır. Teklifi yapan, iletişime geçen ve “Birlikte çalışalım” diyen kişi olmaya çalışıyorum. Fark ettiğimden daha zor ama her şey zor.
Bir ekip kurmak, işe yaradığında harika bir duygudur. İletişim. Sorun çözme. İşi bölmek, her birinizin en iyi yaptığı şeyi yapmak ve birlikte bir şeyler yaratmak.
Ahh, bunu düşünmek bile beni tahrik ediyor.
Ama işe yaramadığında, bu bir zahmet. Sefalet. Sinir bozucu. Sizi sonsuza dek takım çalışmasından uzaklaştıracak kadar.
Doğru insanlarla, doğru koşullar altında yapılan işbirliğinin güzel bir şey olabileceğini öğrenene kadar ben de bunu yaptığımı düşünüyordum.
Ve kayıtlara geçmesi açısından, ben de hala kendi başıma çalışmayı seviyorum. Her zaman, her zaman takım çalışması değil. Bazen istediğim ve ihtiyacım olan tek şey huzur, sessizlik ve büyük bir fincan kahve.